10 jaar Hospice Duurstede

Voor onze column rond het tienjarige jubileum van onze hospice leek het ons leuk om de vrijwilligers van het eerste uur aan u voor te stellen:

Hennie Lammertink, Hennie Penninx, Ria Beijer, Paula Bodok, Hettie Brouwer, Marlies Kester, Monique Denters, Magda van Dijk, Marga Staakman, Hans Bakkum, Erna de Gier, Rik de Gier, Dries Kruithof, Ridian Kootstra, Irina Nijhof, Wil Schramowski, Ireen Smit, Bep van Wieringen, Maureen Brouwer.

Veel vrijwilligers wisselen na vier of vijf jaar van vrijwilligerswerk.  In onze vrijwilligersgroep van rond de zestig mensen zijn deze negentien vrijwilligers dus nog steeds actief. Dat blijkt een unicum te zijn, naar wij hebben vernomen. Wij zijn benieuwd naar hun ervaringen en inspiratie om dit vrijwilligerswerk al zo lang te doen. Ieder heeft daarvoor haar of zijn reden om op deze manier verbonden te blijven met onze hospice.

We hebben deze jubilerende vrijwilligers de simpele vraag voor gelegd: Wat is de reden, dat je al zo lang vrijwilliger bent bij onze hospice?

Niemand was verplicht tot antwoorden, maar een aantal van hen deed het wel. Lees hieronder hun reacties.

Hennie Lammertink

Het antwoord op de vraag is nog altijd voor mij: dat je de dagdelen en uren zelf bepaalt en dat je de vele contacten met collega's waardevol vindt. In de levensfase waarin onze gasten zijn iets voor hun kunnen betekenen geeft mij veel voldoening. Daarnaast vind ik het belangrijk bij te dragen om de hospice in stand te houden voor de (Wijkse) gemeenschap .

Monique Denters

Ik ben 10 jaar geleden in de hospice begonnen, omdat ik iets wilde betekenen voor mensen in hun laatste levensfase. Het geeft mij veel voldoening en ik doe het nog steeds met plezier en toewijding

Ria Beijer

Ik ben al 10 jaar vrijwilliger bij Hospice Duurstede, omdat ik nog steeds met veel plezier naar de hospice ga. Ik vind het fijn om voor iemand iets te kunnen doen, op wat voor manier dan ook.

Marlies Kester

Ik ben (alweer) 10 jaar vrijwilliger op de hospice. Het is voor mij nog steeds leerzaam en het geeft mij heel veel voldoening. Het voelt nog steeds als een warm bad.

Marga Staakman

Nadat ik al heel lang vrijwilligster was bij het Rode Kruis en regelmatig mee ging met de Henri Dunant om met zieke en gehandicapte mensen op reis te gaan, maakte ik zo kennis met hun pijn en lichamelijke achteruitgang, maar ook hoe je met humor en aandacht pijn kan verzachten. In die geest leek het me mooi, toen ik de advertentie las over het te openen hospice, om ook hier iets te kunnen betekenen voor de mens in het laatste stukje van zijn of haar leven. Dus begon ik aan dit onbekende avontuur en ben er langzaam ingegroeid én ging het steeds mooier vinden. Naast het aandacht schenken aan de stervende mens en zijn of haar familie, voel ik me ook dienstbaar aan de maatschappij. Ik ben al op leeftijd maar door de tijd die ik hierdoor heb, draag ik op deze manier nog steeds mijn steentje bij.

Door de bereikbaarheidsdiensten die ik nu ook al weer zo’n 5 jaar draai, heb ik intensiever kennis gemaakt met het reilen en zeilen rondom familie en sterven. Bereikbaarheidsdiensten draaien heeft toegevoegde waarde voor mij. Dat gaat net iets dieper in op het er zijn voor ieder die daar behoefte aan heeft. De dood blijft een ongrijpbaar mysterie, maar er op die momenten ter ondersteuning te kunnen zijn heeft mijn eigen leven verrijkt.

Hans Bakkum

Ruim 10 jaar geleden stond er in de Wijkse Courant een advertentie voor het aanmelden van vrijwilligers tbv een Hospice in Wijk. Er werd ook een vrijwilliger gezocht voor technische ondersteuning. Gezien mijn achtergrond heb ik mij hiervoor aangemeld.

Tijdens het intake gesprek werd mij gelijk gevraagd of ik ook interesse had om mee te draaien als vrijwilliger, tbv ondersteuning en de zorg voor de toekomstige gasten. Na hierover te hebben nagedacht en al enige ervaring met zorg voor mijn (schoon)ouders, heb ik mij ook hiervoor aangemeld. Er wordt vaak een beroep gedaan op vrijwilligers, omdat de noodzaak er is om de zorg goed te laten verlopen. Ik vind het mooi en dankbaar werk. Je hoort, ondanks dat gasten vaak heel erg ziek zijn en geen lang leven meer hebben, mooie en interessante verhalen en dat maakt je als mens ook rijker. Het is mooi dat je als vrijwilliger bij kunt dragen met extra zorg en aandacht, in de moeilijke levensfase van mensen die dit nodig hebben.

Ireen Smit

Na mijn pensionering ben ik door Wil Schramowski, als een van de initiatiefnemers van de oprichting van de hospice, enthousiast gemaakt om me aan te melden als vrijwilliger bij de hospice. Van dit besluit  heb ik geen moment spijt  gehad. Het heeft mijn kijk op het leven alleen maar verrijkt.

Irina Nijhof

De zorg voor onze gasten. Mensen zijn zo verschillend. Je aanpassen aan wisselende situaties die je in de  hospice  tegenkomt en meemaakt, dat vind ik mooi.  Ik heb de hospice zien groeien en op een mooie manier toch professioneler zien worden. Ik vind het plezierig als ik zie dat wij als vrijwilligers binnen de hospice serieus worden genomen. Omdat ik er vanaf het begin bij betrokken ben, voelt het toch een beetje als een stukkie van mij.

Erna en Rik de Gier

Dertien jaar geleden is Riks moeder gestorven in een hospice in Den Haag. Deze hospice heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt om diverse redenen. Maar teveel om op te noemen. Een van de eerste indrukken was een spreuk die in de gang hing waar je de hospice betrad. Deze was:

‘Wij voegen leven toe aan de dagen waar geen dagen meer zijn toe te voegen zijn aan het leven.’

Op het moment dat ik in de krant las dat er in Wijk bij Duurstede een hospice geopend werd, voelde ik dat ik daar mijn steentje aan wilde bijdragen. Voor Rik geldt precies hetzelfde. Vanaf dag 1 voelen wij ons hier op onze plaats, zoals in de cursus benoemd: beschroomd aanwezig. Het is een eer om iets voor de gast of zijn/haarfamilie te mogen betekenen in deze zeer speciale fase van het leven. Nu we zo’n 10 jaar meedraaien zou je denken dat je alles hebt meegemaakt. Niets is minder waar. Iedere persoon en situatie blijfven uniek!

Ridian Kootstra

Ik vind het heel belangrijk dat er een hospice in de gemeente Wijk bij Duurstede is. Ik had dit een heel fijne optie gevonden, toen mijn schoonmoeder slecht lag. Helaas was er nog geen hospice in Wijk.

Zo fijn dat je weet dat er altijd iemand is, die mee zorg draagt voor degene die je zo lief hebt. Die laat je liefst niet alleen. Dankzij de hospice is het dan mogelijk om zelf op de been te blijven, zo dat je af en toe even afstand kan nemen. Als ik aan het werk ben in de hospice maakt het me bewust waar het in het leven echt over gaat. Het haalt mij dan uit mijn eigen erg druk bezette agenda. Ik word even tot rust en de essentie van het leven gedwongen. Dat is echt heerlijk. Naast dat het contact met mede vrijwilligers erg leuk is tijdens de diensten.

Hennie Penninx

De reden om bij een hospice als vrijwilliger te werken is dat mijn moeder in hospice Amerongen is overleden, daar ervaarde ik zelf hoe liefdevol en zorgzaam  de vrijwilligers met de gasten omgingen. Datzelfde gevoel heb ik nog steeds en is nooit weggegaan, integendeel zelf heb ik ook  mijn grenzen verlegd in hoeverre ik een gast wilde helpen. Aandacht, behulpzaam en respect in het laatste stadium van het leven van onze gasten is een dankbaar iets om te doen en geeft veel voldoening. Bovendien verrijk het je eigen leven met zoveel mede vrijwilligers en leer je van elkaar om soms op een iets  andere manier te reageren. Mijn gezondheid is gelukkig goed, en hoop over 5 jaar weer aan het diner aan te schuiven met zulke fijne mensen.

Tot slot

De hiervoor beschreven ervaringen maken duidelijk ,dat het werken in de hospice de vrijwilligers veel te bieden heeft. Iets te mogen en kunnen doen voor je naaste in deze laatste fase van het leven geeft ook verrijking van het eigen leven.

Wij hebben jullie reacties met veel interesse gelezen en overgenomen.  Ook voor ons zijn deze ervaringen heel herkenbaar. Beste jubilarissen: van harte gefeliciteerd! We hopen nog lang van jullie te kunnen genieten als medevrijwilligers van onze zeer gewaardeerde hospice.

Loes en Jos